Hoopers

is een nog vrij jonge sport en is – net zoals de agilitysport – vanuit Amerika over komen waaien. In Amerika valt hoopers onder de NADAC (North American Dog Council) in Oregon. In ons land is deze sport door Corrie Jansen in 2014 geïntroduceerd en wordt nu door de organisatie Nadac Hoopers Nederland beheerd. Vanuit deze organisatie worden onde andere wedstrijden georganiseerd. Via deze organisatie kunt u zoeken naar hondenscholen, die les geven in hoopers.

Voor wie is hoopers geschikt?

Het voordeel van deze sport is, dat het voor iedere combinatie baas-hond is geschikt.
Ook hoopers is een teamsport en dan is het voornaamste, dat het zichtbaar is dat baas en hond echt met elkaar willen samenwerken en beiden er plezier in hebben.
Speciaal voor de bazen is belangrijk dat er vooral geen druk op de hond wordt gelegd en dat geldt eigenlijk voor alles was een baas met zijn hond doet, van een gehoorzaamheidscursus tot aan elk spel of of sport aan toe.

Omdat het hoopers een sport is waarbij de hond niet hoeft te springen, is het zelfs heel geschikt om een pup al kennis te laten maken met deze sport.
Behalve uiteraard voor de volwassen hond, is het voor de seniorhond die, ondanks zijn leeftijd nog steeds enthousiast is om met zijn baas iets te ondernemen, hoopers zeker ook geschikt.
Tot slot is het voor bazen, die misschien vanwege fysieke ongemakken niet meer zo soepel in een pittig tempo hun hond in het parcours bij† kunnen houden, dus ook een goede keuze.

Wat houdt hoopers in?

Kort gezegd: hoopers is een sport waarbij de hond in een ëvloeiende lijní een vooraf vastgesteld parcours met aanwijzingen van zijn begeleider aflegt.
Het parcours bestaat uit toestellen zoals de ëhoopsí,† tonnen (barrels), hekjes (gates) en tunnels. In het midden van het parcours ligt het zogenaamde ëvakí, waarin de begeleider zicht bevindt.
Het is de bedoeling dat de begeleider in dit vak blijft en vandaaruit zijn† hond in een vloeiende lijn de vastgestelde richting stuurt om het gehele parcours te lopen.

Wat wordt er van de begeleider verwacht?

Zoals eerder gezegd is hoopers een teamsport en moeten baas en hond goed op elkaar ingespeeld zijn. Dit vergt best wel veel van de baas, want zodra zijn aanwijzing voor zijn hond niet duidelijk is, zal de hond waarschijnlijk een fout maken. Vaak krijgt de hond de schuld, maar dit is niet terecht.
Ook net zoals het bij alle andere sporten of gehoorzaamheidsoefeningen geldt, is het cruciaal dat bazen hun hond goed begrijpen en dat, als iets niet goed verliep, bij zichzelf nagaan waarom hun hond het niet goed begrijpt en een en ander aanpassen in hun aanwijzingen.
Zo bestaan er ook aparte commandoís om de hond rond een ton of hek te laten lopen.

Ook bij hoopers staat lichaamstaal en de daarmee samenhangende aanwijzingen van de baas aan zijn hond op de eerste plaats. En ja, om de samenwerking tussen baas en hond goed op te bouwen, is veel tijd en oefening nodig.
De al een paar keer genoemde† aanwijzingen bestaan uit armbewegingen waarmee de baas de richting aan moet geven die de hond moet volgen, vergezeld van de verbale commando’s, zoals bijvoorbeeld ‘vooruit’ om de hond door een aantal hoops te sturen.
Deze commando’s moeten ook nog eens op het juiste tijdstip worden gegeven, want ook hierbij geldt, dat als dit niet op het juiste tijdstip gebeurt de hond in de fout kan gaan of in verwarring kan raken over wat er van hem wordt verlangd.

Hoe wordt hoopers aangeleerd?

Ook wat hoopers betreft bestaat er geen eenduidige manier om deze sport aan te leren, want ook hierbij is het voor een instructeur van belang om naar de combinatie baas-hond te kijken.
Wel is het een voordeel als een volwassen hond een gehoorzaamheidscursus heeft gevolgd, zodat hij de basiscommandoís kent. Het rustig kunnen blijven zitten is een dergelijk voorbeeld en is bijvoorbeeld van belang bij de start (lees: op wedstrijden) van het parcours.
Natuurlijk kan het voorgaande van een pup niet verlangd worden, maar de pup heeft wel als voordeel dat hij nog onbevangen is en door het spelenderwijs kunnen kennismaken met de toestellen, kan hij er al aardig vertrouwd mee raken.

Een goede manier is om de hond aan elk toestel afzonderlijk te laten wennen en meestal wordt dan met de hoops begonnen. De hond wordt dan door middel van bijvoorbeeld lekkers of een favoriet speeltje door de hoop heen geleid en dit wordt diverse malen herhaald. Zodra de hond aan de hoop is gewend, wordt er een 2e hoop achter de 1ste geplaatst en wordt dit weer geoefend en zo vervolgens telkens met een hoop erbij.

Zodra er meerdere hoops zijn geplaatst, zal de baas moeten gaan opletten dat hij de juiste beweging met zijn arm doet. Een veel gemaakte fout is dat de baas zijn arm te hoog houdt, want die moet eigenlijk op heuphoogte gehouden worden.
Dit artikel zou veel te lang worden om te vertellen hoe hoopers aangeleerd wordt, want de positie van de baas ten opzichte van zijn hond is ook een belangrijk onderwerp. Dit onderwerp is eerder geschikt om dit in de praktijk te ondergaan op een hondenschool of kynologische vereniging.
Wel is nog noemenswaardig om te vermelden dat in de aanleerfase gebruik van hulpmiddelen kan worden gemaakt, namelijk pylonen en een ’target’.
De pylonen en hekken vormen de zogenaamde ‘omgevingstarget’, waarvan alleen de pylonen als hulpmiddel dienen om de hond in de vloeiende lijn van het ene object naar het volgende object te sturen.

Target

Zoals eerder genoemd is de target een hulpmiddel en kan worden ingezet om de pup of volwassen hond door de hoop te begeleiden.
Het is de bedoeling dat de pup of volwassen hond deze target,† die bijvoorbeeld een minidisc kan zijn, met zijn neus aanraakt, hetgeen de ëtouchí wordt genoemd. De ëtouchí aanleren is een leuke oefening om thuis aan te leren, vooral omdat er dan al wordt gewerkt aan teamwerk tussen baas en hond.

Als de pup of volwassen hond het aanraken van de target† goed beheerst, kan door middel van deze target , vergezeld van het commando ëtouchí, de hond door de hoops heen naar de target geleid worden.
Uiteraard krijgt de hond zijn beloning als hij de target met zijn neus aanraakt!
Echter, om te voorkomen dat de hond na de aanraking van de target direct naar zijn baas terugloopt om zijn beloning op te halen, legt deze de beloning op de target.
Op den duur is de target niet meer nodig, want de hond weet op een gegeven ogenblik wat de bedoeling is.

Ander soort beloning

Het kan zijn dat lekkers voor de hond geen motivatie is om iets voor zijn begeleider te doen. In de agilitysport wordt vaak gebruik gemaakt van een speeltje, dat dan na het laatste toestel in het gelopen parcours wordt weggegooid en dat de hond mag gaan halen. De hond beschouwt dan het mogen ophalen van het speeltje als zijn beloning.

Wedstrijden

Sinds dat hoopers in Nederland is geïntroduceerd heeft de sport wel wat ontwikkelingen doorgemaakt.
Vooral de mensen die veel aan wedstrijden deelnamen, liepen op een gegeven moment vast, omdat ze eigenlijk alles hadden behaald en niet verder konden. Kort gezegd: er was verder weinig uitdaging.

Een ander belangrijk feit was, dat de toestellen eigenlijk voor de snelheidsduivels onder de honden te dicht op elkaar stonden. Vooral als de hond rondom de ton moet lopen, kan hij dat uiteraard niet op dezelfde snelheid als door de hoops rennen. Deze wijze is natuurlijk een te zware belasting voor het lichaam van deze snelheidsduivels. Een hond die langzamer loopt, heeft daar minder last van, omdat deze meer tijd heeft om zich aan te passen aan de situatie.

Vooral voor de snelle honden is het veel beter om de toestellen dan verder uit elkaar te zetten, zijn baas kan eerder het commando geven om rond de ton te gaan en de hond heeft meer tijd om daarop te anticiperen.

Door alle opgedane ervaringen, suggesties en aanbevelingen zijn er dingen aangepast, waaronder ook de wedstrijdregels.
De huidige situatie is nu zodanig dat 2 klassen zijn, onderverdeeld in Technical Klasse en de Speed Klasse. Elke klasse is weer verdeeld in klasse 1 en 2, waarvan klasse 2 de moeilijkste is. De Technical Klasse kan men beschouwen als de klasse waarin de honden uitkomen die geen snelheidsduivels zijn en de Speed Klasse, het wordt zegt het al, voor de snelheidsduivels. De toestellen staan in de Speed Klasse verder uit elkaar dan de Technical Klasse, echter staan de toestellen in deze laatste klasse wel verder uit elkaar dan na de introductie van hoopers. Elke klasse heeft dan weer een aantal te lopen parcours, die elk ook met een bepaalde benaming worden aangeduid.

Nadere informatie over deze sport

Wilt u meer informatie over deze leuke tak van sport, kijkt u dan op de site van: Nadac Hoopers Nederland
Als u meer wilt weten over wedstrijden heeft deze organisatie een apart adres: wedstrijden.

België kent de organisatie Belgian Nadac Hoopers en heeft ook een apart adres voor de wedstrijden.